2008 оны 11 дүгээр сарын 15-ний өдөр. Бямба гараг. Гадаа нарлаг сайхан байна. Гадуур алхаж явтал хүнд тусална гэсэн хэсэг оюутан залуучуудтай дайралдлаа. Тэд ямар нэгэн реклам сурталчилгаа хийлгүйгээр зөвхөн амьдрахад гэж мэрийж, хичээж явдаг энгийн нэгэн даруу хүнд тусална гэж байх юм. "Цагаан утас" ажиллуулдаг хоёр гурван эмээ дээр очиж, "Танд туслах гэсэн юм. Гадаа өвөл болж байна. Та нэг ч гэсэн өдөр сайхан амар. Бид нар таньд гэр орон, ус, түлээг тань дөхүүлж, дулаахан гэрт тань нэг ч гэсэн удаа амраах гэсэн юм. Бид цуглуулсан мөнгөө таньд энэ өдрийн орлого болгоод өгье..." гэх мэтчилэн урамтай сайхан үг хэлж байна. Би ч энэ үгийг чихний хажуугаараа өнгөрөөж чадсангүй, тэднийг сонсч, юу хийх гэж байгааг нь хэсэг ажиглав. Үнэхээр хүнд туслах оюутан залуучууд байна шүү. Ингэж явдаг залуучууд байдгийг хараад сэтгэл их хөдөлснийг ч хэлэх үү. Би тэднээс шууд л "Цугтаа энэ сайн үйлсийн ажилд тань тусалъя" гэсэнд ихэд уриалгахан хүлээн авч намайг эгнээндээ элсүүллээ.

За тэгээд цааш туслах хүнээ хайж гарав. Бөмбөгөр дээр "цагаан утас" ажиллуулдаг нэгэн Лхагвасүрэн эмээг бид нар сонголоо. Лхагвасүрэн эмээ тэтгэвэртээ гарсан бөгөөд гурван охин, хөгшнийхөө хамт амьдардаг нэгэн. Архангай аймгаас хот орж ирээд 4 жил болж байгаа бөгөөд хотын захад тодруулбал Баянхошууны Хөтөл буудлаас нилээдхэн зайтай бараг хөдөө газарт амьдарна. Тэрээр насаараа боловсролын байгууллагад бичээчийн ажлыг гүйцэтгэсэн ба тэтгэвэртээ гарснаасаа хойш энэхүү ажлыг хийж байгаа аж.

Амьдралын төлөө ингэж олон түмний хараанд өртөөд байдаггүй, энгийн жирийн хүнийг сонгосон нь надад хамгаас их таалагдав. Бид бага зэргийн гурил, будаа, мах, чихэр боов, сүү, ундаа, наранцэцгийн тос зэрэг хүнс авлаа. Нээр ээ, гурил будаа авч байхдаа оюутнууд зураг байсан юм. Гэтэл хүмүүс "Гурил авахад зураг авлаа, нэртэйгээр нь будаа авахдаа бас зураг аваач" гэж ихэд гайхсан, ёжолсон байдалтай хэлж байсан ч тэд "Бид анх удаа гурил авч байгаа юм. Тэгээд зургийг дурсгалтай гэж бодоод авч байна" гэж хөнгөхөн хариуг барьчихав.

Буудлаасаа нилээд зайдуу, бараг хотын захад хөдөө шахуу газар хүрээд ирдэг юм байна. Гэрээ уулын орой дээр барьжээ. Гэхдээ хашаа хороо, гэр нь чигтэйхэн цэвэр цэмцгэр юм. Гэр нь их тохитой, халуун дулаанхан аж. Аргагүй хөдөлмөрч хүний айл даа. Оюутнууд мод түлээг хурааж, хагалж өгснийхөө дараа нар хэвийхээс өмнө хажуу талын уул өөд явцгаав. Учир нь тэндхийн агаар яг л хөдөөнийх шиг сайхан ажээ. Эмээ ч агаарын сайхныг магтаж уул өөд, нар салхинд биднийг яв гэж ятгана.

Уулнаас бууж ирсэн даруйдаа эмээгийнхээ усыг зөөж, мөн нүүрс худалдаж авч өгөв. Эмээ, өвөөгийн нүдэнд баярын мишээл тодрон, хэлэх үгээ олж ядах аж. "Ийм сайхан хүүхдүүд байдаг аа. Сайхан сэтгэлтэй хүмүүс энэ хорвоо дээр олон байдаг юм байна шүү. Буянтай үйлс бүтээж яваа хүүхдүүд байна. Алив ид уу" гээд сайхан үг харамгүй урсгана.